Şehirler Olmasa Anılarımız Ölü Olurdu

...

ve hep uçurum kenarlarinda gülümsüyordun bana

nicedir kendimi biriktiriyorum herşey aşka varir diyerek

ve utanmadan aglayabiliyorum artik gidişlerine

bir tek sen çikiyorsun şehirden tüm kalabaliklar yalnizlaşiyor

içi boşalmiş bir kente içtigim antlari kusuyorum

"yanindayim" diyorsun en yanim bayramlaniyor

geceleri molasiz geçiyorum şehirleri

bir aşka bir ölüm yetmiyor bu çagda

gecemin en zifiri yanini kemiriyor bir sirtlan

ve leşim bir aşki kusmaya and içiyor

sönmüş olsa da

gölgeme bile sözüm geçmiyor artik

oysa ben şehir çocuguyum

yani yorgunum

her karanlik bir kent kursa da bana

içinde ellerin olmayan herşey sadece kalabalik

bilir misin yanimdakidüşler kirilarak çogalir

ve yoklaşarak azalmak

bir varoluş şeklidir çaresizligin

çünkü güneşi terk edenler çabuk ölür

elleri tütün kokulu gece yalnizlari

nikotin biriktirir gece nöbetlerine

bu yüzden

bütün çay bardaklarina dudak izim bulaşiyor

buralarda ölmek ve gülmek arasinda fark kalmamiş

sürüyorum kendimi

büyük sevdalarini küçük korkulara yedirtenlerin şehrinden

ömrüm!

kendine sakli bir kent bul

yarin gözlerinden yapilmiş

Kahraman Tazeoğlu

SeninLe oLmanın En GüzeL Yanı

seninle olmanın en güzel yanı ne biliyormusun?

elin elime degmeden avuclarımın terleten sıcaklıgını taa içimde hissetmek

seninle olmanın en kötü yanı ne biliyormusun?

"seni seviyorum" sözcügünü dilimin ucunu ısırırken

her konmusmamızda

bos yere saatlerce

havadan sudan söz etmek

seninle olmanın en heyecenlı yanı ne biliyormusun?

aynı seyleri seninle aynı anda düsünmek

birlikte aglamak

birlikte gülmek

veee

seni çılgınca özlemek

seninle olmanın en acı yönü ne biliyormusun?

seni hiç tanımadıgım bisürü insanlarla paylasmak.

senin yanında olan

seninle konusan herkesi cocukca kıskanmak

seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyormusun?

tanıdık biriyle karsılasma tedirginligiyle

yollarda yürümek yan yana..

elimdeki semsiyeye inat yagmurda ıslanmak birlikte

elimdeki kır cicegiyle seni beklemek...

aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek

seninle olmanın en romantik yani ne biliyormusun?

sensiz gecelerde

sana söyliyemediklerimi

yıldızlara aya anlatmak..

okudugum kitabın sayfalarında

dinledigim sarkıların türkülerin siirlerin her mısrasında seni bulmak

seninle olmanın en zor yanı ne biliyormusun?

seni kaybetme korkusuyla

hayatta ilk kez tattıgım o tarifsiz duygularımı

umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek.

sevgili yerine yıllarca dost kalmayı basarmak.

yalın ayak yürümek bıcagın en keskin yerinde.

kanadıkca tuz yerine gözyaslarımı basmak yüregime

seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyormusun?

nerden bileceksin?

sen benimle hiç olmadınki.

olsaydın avuclarım terlemezdi...

ısırmazdım dilimin ucunu.

özlemezdim seni yanımdayken.

kıskanmazdım

korkmazdım yollarda yürümekten.

ıslanmazdım yagmurlarda..

yıldızlara aya dert yanmazdım.

böyle her sarkıda sarhos olmazdım

Aşkın Dilinden_3

dibi yosun tutmuşsa denizin

ilgilenme sen,

dalgaları seyret,

ışıklar sönmüşse

karanlıksa odan

boşver

ay ışığını seyret.

yenik düşüyorsan özlemlerine

aldırma

kalbindeki o uçsuz bucaksız sevgiyi hisset.

sabret!!!

Sabret ki

herşey

hissettiğin sevgi kadar derin

ve

sonsuz olsun...


aware
16:05:2008 23:01:05

Aşkın Dilinden_2

Bazen kendi kendime ağlıyorum

uzak düşünceLere daLarak

geçmişteki günlere gidiyorum hüzünlenerek

bazen de

zifiri karanlık akşamlarda

sana şiirler yazıyorum

kırık kalemimle

yırtık defterime

hep seni anlattım şiirlerimdeki kahramanlara

resmini çizdim

siyah kalemimle silmekten yırtılmış olan resim defterime

ama

ne şiirimdeki kahramanlara anlatabildim seni

nede resim defterime çizebildim

ya kelimeler kifayetsiz kaldı

yada kalemim yetersiz...

aware

14.05.2008 23:37:52

Seni Seviyorum...

tam karanlığa düşmüşken ben.

her gün yeni bir karanlığa gömülürken

sen çıkıverdin karşıma.

mazimle boğulurken

çekip çıkardın o karanlık kuyulardan.

yeniden yaşamama vesile oldun.

her şey tekrar seni sevmekle başladı.

sen sevincim,

hüznüm,

geçmişim,

geleceğim oldun.

üzülmek,

ağlamak bile senle anlam kazandı.

yer yer anlam veremediğim

geçmişimin izlerini taşıyan korkularım olsada

inanıyorum ki güzel günler bekliyor bizi.

iyki çıktın karşıma

geleceğimden habersiz olduğum zamanda.

iyki hırçınlığımda seni kaybetmeme izin vermedin.

sana söyleyebileceğim "iyiki" ile başlayan ne çok cümle var...

sen anlarsın söyleyemediklerimden beni,

hırçınlığımdan ,

sessizliğimden

her halimden anlarsın.

ben varsam sen,

sen varsan biz varız...

ve

ben Seni

cümLeLere SığdırıLamayacak

anLatıLamayacak

anLaşıLamayacak kadar

çok

Seviyorum...

CeyLin...

Senin yüzün

Baktıkça beni mavi temmuz SabahLarına götüren yüzün... DaLga daLga denizin SerinLiğini getiren yüzün... Güne$in aydınLığına meydan okuyan yüzün...Sahi ne çok yüzün var Senin ?
Ba$ döndüren bir uçurum kimi zaman...Hani derinLiğine bakmaya kaLktığında için ürperir, yine de ucuna kadar geLip a$ağı bakmaktan aLamazSın kendini. ÖyLe... Sık ağaçLarLa doLu bir orman bazen. YağmurLarLa ıSLanan... Ve bir güLü$ünLe binLerce çiçek açtıran...
Bir martı ... Beyaz kanatLArıyLa kente tepeden bakan... Ve bir Lokma SimitLe yetinece kadar mütevazı...
Yüzün denizLeri deLirten bir fırtına, gemiLeri be$ik gibi SaLLayan... Bu fırtınaya dayanamayıp teLa$La kaçan gemiLerin aradığı Sığınacak bir Liman... çöL ortasında bir vaha, diLi damağı kurumu$ yoLcuLara SuLarını avuç avuç sunan...
DaLgın yüzün... AcıLardan SüzüLüp geLen çizgiLeri ta$ıyan... Ne aradığını biLmeden uzakLara bakan. Güvene ve umuda muhtaç yüzün. Tam o anda nereden çıkıp geLdiği beLLİ oLmayan bir koyuLuğun göLgeLediği yüzün...
Bazen aLaycı...Hayatı hiç ciddiye aLmıyormu$ gibi bakan... Hiçbir $eye $a$ırmayan... Ve SakinLiğiyLe izLeyen herkeSi $a$ırtan... Bu yüzden hiç teSLim oLmayacak oLan ve teSLimiyeti daha ba$tan reddeden... Kendi SınırLarını hep kahramanca koruyan ama duvarLarını ne zaman yıkacağını çok iyi biLen...
DinginLiğin ve SeSSizLiğin çağrıSı yüzün, bakınca huzur veren... KayboLunacak bir sonSuzLuk... Uzayıp giden yemye$iL bir ova... Yüzün, ürkek bir ceyLan, o ovada ko$an...
Bir ayna yüzün... ÇırıLçıpLak Seni yanSıtan... İçin, dı$ın bir. HeSap kitap yapmayan. Yüreğindeki Sevgiyi de nefreti de açıkça göSteren... " Ben Sevdayım " diye haykıran yüzün...
Yüzün, küçük bir çocuk, oLgun bir inSan, bahar, dağ yamaçLarı, pınar, göçmen ku$Lar ve rüzgar... MeLtem, karayeL, Lodos, poyraz... Hayata dair ne varSa hepsini ta$ıyan... KırıLgan bir fidan...
Yüzün hep yanımda... Ne zaman bakSam gördüğüm... Bana a$kı tekrar aniLatan... Dokundukça dünyanın merkezi Sandığım... Yüzün...

Mehmet Coşkundeniz

Uykucu Kedi

son şiirde sustu bizi

devrik bir cümleyim şimdi

onarma beni

hangi cama baksam kırılıyorum

yalnızlık uyuyup

sen uyanıyorum

şiir döküyorum kirpiklerine

gül damlatıyorum içine

sen kuş öksürüyorsun

beni söylemediklerimden

terk ediyorsun

sonra mavi susuyorsun

ah uykucu kedi

hayat uçurumu bu

kıyısındasın

ne düşersin

ne kalırsın

sana saklıyım

çaldırma beni

sakın

Kahraman Tazeoğlu

Yanlış Anla Beni

keskin bıçak aşkının kestiği damarımdan fışkıran ayrılığı intihar ediyorum
kırık şakaklarıma yapıştırdığın teselliyi dudağımda uçuklattım
gidiyorsun yağmurun kızı çekmişsin pimini ayrılığa
gözlerinden ağrılar sızıyor çığlığını yüklerken gemilere
geldiğin her yere yabancısın içinde taşıyorsun katilini
tokada doydu yüzünün sol yarısı
kalın bir kalem altını çiziyor şimdi
kanat sürçüyorsun bir gidişe
ardında gurbetleşen kavuşmalarımız
yakıştırıyor her intiharı bana
benden çok sağanaksın
parmaklarımın ucusun
yaktım ve içtim
dön ve gül
gül ki
gözlerim
çiçeklensin
yalanlarla
saklıyorum
sevdamı
ne olur yanlış anla beni


Kahraman Tazeoğlu

Her Aşk Katilidir Bir Öncekinin

rüzgarlı bir tepenin yamacındayım şimdi

kent suskun

ve istasyonlar ayrılık için var bu şehirde

imlası buzuk, üşümüş ve kirli bir çocuk olurum seni düşünürken

ömrüme iliştirdiğim martı leşleri yamalı bir geçmişi oynar

imtihanlar ve intiharlar üzerine kurulu hayatlardan

gecenin en serseri yanını alırım günceme

durup durup şiirler yazmak yoluna

yeni bir yaşam biçimim oldu son günlerde

kendimi sende kalabalık buluşum belki de bundan

her gece yorganımın altında sakladığım

kırlangıç sürüleriyle geliyorum sana

sen uykudayken

babam her gece ölüyor şimdilerde

annem nihavent bir çığlık oluyor

bana en çok sensizlik koyuyor

sonra babilin asma bahçelerine asıyorum kendimi

uyanmak için

eski bir aşkını anlatıyorken bana

konuştuklarından yapılma bir sessizlik oluyor ağzım

kaç kez kanıyorum bir bilsen

(ya da hiç bilmesen)

sesinin ardında yüzün sessiz bir tabanca gibi duruyor

kendimi kötü kurulmuş bir cümle sanıyorum

gece yüklü bir kamyon uykularımı solluyor

yastığının altında yalnızlığın var biliyorum

oysa ben senden bir bardak su istedim

akdeniz değil

son yalnızı benimdir bu kentin

istanbul arkamdan gelir

ey hüznü yüzünde gülücük diye taşıyan kız

hep kendine mi saklarsın çocukluğunu

ağzıma bir bulut bulaşsa da yokluğundan yapılmış

kayadan seken kurşun

en serseri yanımız olur kimi zaman

ve ben hep kendimi terk ederim senden

her katilin aşkı

her aşkın katili

bir öncekinin faili

hep ben olurum

hep ben ölürüm

içime uzanan koridorların ortasından

hep gülerdin beni görünce

bense sana hep geç kalırdım

sona kalırdım

sonra kanardım

yağmurlarla inseydin içime

içim senden yanaydı

yüzümdeki işgaller senden karaydı

seni sevmek en gizli ağlama biçimimdi

sana yazacaklarım sil sil bitmezdi

ve ben

sende hiçbir şeydim

sen bende herşeyken

canım

yastığının altında biriktirdiğin yalnızlıklarım

kendine varlaşıp bana yoklaşan biri yapar seni

ve ne kadar kaçsan o kadar yakınsındır aslında kendine

geciken sevdalar yıkık kentlere benzer bilirsin

ve sevgisizlik alır bir gün seni benden

işte bu yüzden

sen hep sevil

hep sevil

sevil

Kahraman Tazeoğlu

Düşkavuran

Gittiğine inansam dönmeni beklerdim

Köhne gemiler geçiyor içimden

Hangi sokağa dalsam hangi kapıyı açsam

Ardında sen

Hep sesine bir kulaç kala boğuluyorum

Bilmem

Sen mi erken demir alıyorsun

Ben mi geç kalıyorum

Ellerimi bıraktığın yerden

Çığlar yuvarlanıyor ta şurama

Her gece fırlatıp denizlere

Yitirilmiş tebessumleri

bir cigarayla parmak uçlarımı öldürüyorum

çürümüş rüyalardan arta kalan mirasınla

yolcusuzu yollara döndüm

alnımdaki girdaplar şimdi kan tarlası

fırtınalar kopuyor demişsin

yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde

oysa ben

bin mevsim sana fırtınalandım

sen bilmedin

gittiğine inansam dönmeni beklerdim

Kahraman Tazeoğlu