Unutulmuş Yaralarıma Tuz/dur Adın

YILDIZLAR AZALIR GİTME!

BU ŞARKI YARIM KALIR GİTME!

Gitmek yazgısı asılmış boynuma,

Duramam olmadığın hiç bir yerde yar!

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın,

Kavgadır kalbimin gözündeki fer..

Bir devrimin eskimiş yüzüyüm ben,

Derinimde puslu ihtilaller..

Gurbete gidiyorum,

Olmadığın yerin gurbetine...

GURBETE GİDEN DÖNER Mİ BELLİ DEĞİL BİLİRİM

BEN BİR KARAAĞAÇ GÖLGESİ BULDUM,

CEBİMDE ÜMİTLERİM...

Cebimde taşıdım ümitleri yar!

Heybemde ne var ne yoksa çalındı...

Yollarımı kesti haramiler...

Bir ciğerimi sökemediler,

Vermedim, içinde nefesin var diye!

Yanmış süt kokan sabahların eşiğinde bekleyen gece,

Gidiyorum işte...

GİTME AKLIM SENDE KALIR,

UYUYAMAM GECELERİ!

HİÇ AYRILMADIK SENİNLE...

Gidiyorum yar!

İçim köz...

Sözüm söz...

Gidiyorum!

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın yar...

Ne beni seven ardımdan gelsin,

Ne düşmanlarım yoluma çıksın!

Bana bir tek kalabalığım göz kırpsın,

Arsızca.. Fütursuzca..

Tek dileğim ağlama yar!

Birgün gelir, bu hasret biter...

Ağlama yar!...

AĞLAMA YAR!

BİRGÜN GELİR,

BU HASRET BİTER,

DÖNECEĞİM AĞLAMA...

BEKLE BENİ AĞLAMA!

Ağlama yar!

Bu aşka yanma...

Örterim de sokakları,

Öyle uyurum...

Yastığım olur bu kentin duvarları.

Ocağım tüter mi bilmem,

Gurbetin soğuk yalnızlığında...

Üşürsen ben yanarım seni ısıtmaya!

Tüter ocağın yangınımla.

Yanmasam tüter miydi ocağın!

YANMASAM OCAĞIN TÜTER Mİ?!

VEFASIZ YAR'E SÖZ GEÇER Mİ?!

HER GÜNÜM YALAN OLDU ŞİMDİ!

SEVDİM SENİ UMUT GİBİ...

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın...

Seni aramaktır, bulmaktır boynumun borcu!

Şehir şehir dolaşırım,

Kovulurum dokuzuncu köyden de uğruna,

Yine de yılmam,

Vaz geçmem seni aramaktan...

Üstüme yıkılan her durak,

Onurudur sensizliğe batmış yüreğimin.

Ve yokluğun..

Alır-gider neyim var neyim yoksa...

ALDI, GİTTİ NEYİM VAR NEYİM YOKSA.

KALANLARSA YALIN YALIN YANGINDI!

BU CAN BU BEDENDEN AYRILMIYORSA,

DAHA ÇOK ACIYLA YANACAK ÖMRÜM.!

Yanan, gönlümün direğidir.

Bir incecik sızı kalır derinimde...

Ve ben bu can bu bedenden ayrılmadan daha,

Yedi geceyi geçtim...

Yedi güvercin vurdum...

Yedi güvercin vurdum...

Yedi yıldız biçtim...

Yedi nehir içtim...

Yedi kez titredim bakışlarının karşısında...

Yedi yemin verdim...

Unutmak kadar acıdır bazen yaşamak!

Ve ne yeminler bozdum,

Geceler büyürken sensiz!

Ne yeminler...

NE YEMİNLER BOZDUM,

GECELER BÜYÜRKEN SENSİZ!

NE YEMİNLER BOZDUM,

YILLAR GEÇERKEN SENSİZ!

NE YEMİNLER BOZDUM,

TARİFİ BİLE İMKANSIZ!

SENİN İÇİN EY KARA SEVDA/M !

Senin için geçtim şehirlerden...

Seni aradı bu yürek olmadığın her yerde.

Bir tutam hayat buldum...

Kopmuştu, çekilmişti bütün suları!

Unutulmuştu bütün sözler...

Ben sözleri yokluğundan var ettim!

Su dedim, içtim andımızı...

Kader dedim, "yaz" dedim.

Son çaremiz...

YANDIM AMAN,

ÖLDÜM AMAN,

SARARIP SOLDUM AMAN,

KAYBOLAN YOLLAR,

ARDIMDA SEVDA/N VAR.

BIRAKIP GİDEMEM!...

Gidersen yıkılır bu kent, diyor şairler!

Sen beni bırakıp da git(mez)din!

Peki o zaman neden ben seni arıyorum!?

Neden gitmediğim her yerde oluyorsun!

Görmek için kapanacak gözlerim...

Kör bir ölümü yarım bıraktın!

Yarsız bıraktın!.

YARIM BIRAKTIN BENİ

YARSIZ BIRAKTIN BENİ

YALNIZ DEĞİLİM,

ISSIZ BIRAKTIN BENİ...

Issızlığımı ıskalamış bütün kalabalıklar...

Ve çarpık hüzünler döşemişler,

Bu şehrin kaldırımlarına...

Oysa sen benden gittin gideli,

Hiç yılmadım seni aramaktan...

Yorulmadım...

Utanmadım...

Ağlamadım...

Ve ufka baktım...

Ve ufkum oldun!

Beni her sabah bağrına basan güneşinin,

Beni her akşam satacağını bilerek,

Bundan da utanmadım...

Gocunmadım...

Yorulmadım...

Kimseye dargın değilim!

Bir kendime ağlarım.

Bir kendime dargınım.

Öyle ağırım ki kendime,

Sen benden gittin gideli...

ÖYLE AĞIRIM Kİ KENDİME,

SEN BENDEN GİTTİN GİDELİ...

TERİM Kİ SOĞUMUŞ TENİME,

SEN BENDEN GİTTİN GİDELİ...

ÖYLE BIKMIŞIM Kİ KENDİMDEN,

KURUDUM DÜŞTÜM DALIMDAN...

SANKİ RUHUM ÇIKTI CANIMDAN,

SEN BENDEN GİTTİN GİDELİ...

Gidişin bir şey eksiltmez ki yar!

Seni bulmaya çoğaltır beni.

Gitmeye giden gün batımları,

Hangi hüznü saklar benden...

Senden...

İkimizden...

Gözümün bebeğiydin yar!

Emeğimdin...

GÖZÜMÜN BEBEĞİSİN!

BEDENİM, YÜREĞİMSİN...

SEN BENİM EMEĞİMSİN!...

Emeğimsin yar!

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın...

Kavgaydı kalbimin gözündeki fer!

Bir cebimde kan buldum, kullanılmış hayatın...

Alıp, bağrıma bastım...

Öfkem çaresizliğim anladım.

Öfkem çaresizlikti bildim.

Öfkem...

Çaresizlik...

Ölürsem, karanlığa gülümseyerek ölürüm.

Ve o zaman biter sensizlikte yaşıyormuşluk takliti...

Son kez yoklarım o zaman ceplerimi...

Son dikişte bir yanlızlık bulurum elbet kendime...

Ölümden korksaydım, aşık olmazdım yar!

Beni en çok yanlızlığım yaralar...

Meğer ne yanlızmışız insan olduysak...

Meğer ne yanlızmışız!

MEĞER NE YANLIZMIŞIZ İNSAN OLDUYSAK...

YAPRAK GİBİ O DA SESSİZ SOLMUŞSA!

YENİ GELMİŞ AYRILIĞA GÜLMÜŞSEM,

SANA OLAN SEVDAMDANDIR, BİLESİN!

Bilesin ki yar!

Eşkiya bir kahır biçmiş ömrümü.

Bir şiir yazdım,

İçinde ismin hiç geçmedi!...

Üstü kalsın,Söyleyemediklerimden anla beni'

Sustuklarımdan tanı beni...

DÜŞLERDE SEVDİM SENİ, SÖYLEYEMEDİM...

SESSİZ ÖPTÜM NEFESİNİ, SÖYLEYEMEDİM...

SANA BEN ŞİİRLER, SÖZLER BÜYÜTTÜM,

SANA BEN GÖZÜMDE YAŞLAR BÜYÜTTÜM,

SANA BEN UMMAN-I GİZLER BÜYÜTTÜM,

SÖYLEYEMEDİM!...

Söyleyemediklerimden,

sustuklarımdan anlasana yar!

Sevdanın hası suskun olandır!

Şimdi yaşadığın şehirde,

Dilimde suslarla kapındayım.

Açsana yar..!

Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın...

Tutsana yar, geldim işte kapına!.

Nefesin tükendiğinde, gözlerime çark ettin karabasanları...

Bir elimi sana verdim, ötekini aramadım bile.!

Ne seni içimden terk edebildim

Ne de sana terk ettirebildim içimi...

Yalnızdım hep, çünkü sen vardın!

Uçmak düşmeyi göze almaktı, uçamadım...

Kapında kaldım bir dilenci utancıyla!.

Öylece baktım uzaklardan...

Çünkü ben seni uzaklarda sevdim.

Ben seni tuzaklarda sevdim,

Ben seni yasaklarda...

BEN SENİ UZAKLARDA...

BEN SENİ TUZAKLARDA...

BEN SENİ YASAKLARDA SEVDİM!...

Ben aşkta izi aramam ki yasaklar sustursun beni!

Eşkiya bir kahır biçti işte ömrümü...

Bir yangın geçivermiş yamacımdan

Belki yanmaz taş-duvar ama

Büyük yangınların izini taşır yar!

Ve bilirsin uzun lafın da kısası olmaz,

Yüreğimi yaksa da hüzün...

Bulamadım şu yaralarıma en uygun azadı.

Sonrasında kavgalar...

Küskün ölümler...

Hayat bana öğretti,

Güneşin ve güllerin bir tek kendilerine batmadığını!

Aynı yollardan geçsem de farklı sehpalarda idam edildim hep!

Ne sen'li bir yarın bıraktın ne de nefret ettin benden...

Nesine yandım ben bu yarin ahh!

Nesine kandım. . .

Yandım, yandım da yine unutmadım en deli hüznü,

Kor oldum ateşlerde...

Yakanlara değil, düşenlere eğiliriz bir tek!

Öyle onurlu yanarız yandık mı!

Öyle dimdik yanarız!...

Anlasan yar!

Nasıl yandım sana...

Anlamadın yar!

Yalanın ve ihanetin insafızlığı bendeydi.

Eşkiya bir kahır biçti ömrümü...

Benden soruldu uykusuzluğun yük olduğu gecelerin hesabı!...

Yine de unutulmuş yaralarıma tuzdur adın.

Yollarımı açardı ölüm...

Ölüm gelirdi su gibi bakışlarından!...

Yarım kalmışsam adamlığım ölmedi.

Ölüm tökezletir sadece...

Korkma ben düşmem yine de...

Herşeyden geçtim de bir aşkı geçemedim.

Bir aşka yenildim...

Şehirler eskittim, kapında bekledim!.

Açmadın!

Meğerse ölümmüş aşk diye aradığım!

Meğerse sulara yazmışım seni....

MEĞERSE SULARA YAZMIŞIM SENİ...

MEĞERSE RÜZGARA ÇİZMİŞİM SENİ...

DÖNÜP AĞLAMA, SEVMİŞİM SENİ...

DÖNMESEM DE OLUR!

Dönmesen de olur ecelim beni aldıktan sonra!

Ölüm gelir, ben giderim!

Kendimi topladım ben hayattan...

Tuttum elimden, ağladım gözlerimi...

Aşk dedim attım içime!.

Sonrası kalbini meşgul etmeyecek kadar basit!

İçimde bir sen aşk içinde...

İçinde bir ben, sen içinde...

İçinde bir biz, bin hiç içinde...

Sırrın kalemine perde indirdim

Ve bir kez daha yenildim!

Eşkiya bir kahır biçtiği ömrümde,

Unutulmuş yaralarıma tuz olan adını aldım,

İşte gidiyorum...

İŞTE GİDİYORUM...

BİRŞEY DEMEDEN,

ŞİKAYET ETMEDEN,

HİÇ BİR ŞEY ALMADAN,

BİR ŞEY VERMEDEN...

YOL AYRILIMIŞ,

GÖRMEDEN GİDİYORUM!.

NE KÜSLÜK VAR NE PİŞANLIK KALBİMDE...

GÜLÜYORUM SENİN YANINDA!.

SESİN YAKLAŞIR HER BİR ADIMDA,

AYAK İZİ ALMADAN GİDİYORUM!

GELDİĞİNDE KALBİM DE KIRILMADI,

GÖNÜL KUŞU ŞARKIDAN YORULMADI...

BANA KİMSE SEN GİBİ SARILMADI!

IŞIĞIMIZ SÖNMEDEN GİDİYORUM..!

Gidiyorum yar!.. Eyvallahhh..

Kahraman Tazeoğlu

UnutabiLmek

Sabah oLup kaLkacakSın. Kendini yine vuracakSın kentin SokakLarına. Adım adım geçecekSin anıLarı. Her anı yakacak Seni, bir küçük aLevi kocaman bir yangına çevirecek. Yangını Söndürmek için bir damLa Su buLamayacakSın. KavruLacakSın.

"İşte şu park" diyecekSin, duracaksın, " Ne çok oturmuştuk Soğukta ..." eLLerinin SıcakLığı geLecek akLına, ıLık öpüşLeri. OySa şimdi birkaç güvercin, birkaç kuru yaprak vardır aynı yerde. İçin SızLayacak, bir terk ediLmişLik duyguSu geLip SapLanacak yüreğine. AğLayacakSın.

Bir kıyıda durup boş gözLerLe maSmavi denize bakacakSın. " Biz aşkı hep mavi biLmiştik" diye hayıfLanacakSın. Bir zamanLar naSıL da coşku yaratırdı o mavi Sende ... ŞimdiySe Siyahtan ne farkı var ki... Maviye de aşka da Lanet edecekSin.Kızacaksın.

Öfkeni bir kıLıç gibi biLeyecekSin, büyütecekSin.Öfken, Seni terk edene mi yokSa ayrıLığa neden oLan her ne varSa hepSİne mi, anLayamayacakSın. Boş bir vapur yanaşacak iSkeLeye,tıpkı Senin yüreğin gibi.İçinden hiç kimSe inmeyecek. Bir rüzğar çıkacak, yaLnızLığın iyice kemirdiği bedenini yaLayacak.SavruLacakSın.

KarşıLaştığın herkeSe nefretLe bakacakSın. Sevgiye dair ne kadar kırıntı varSa hepSİni aLıp götürmüşLer çünkü. Bütün inSanLar SuçLu, bütün inSanLar güveniLmez yaratıkLardır artık Senin için. Bir SeLam vermeyecekSİn, bir tek keLime etmeyecekSİn.SuSacakSın.

AyrıLıktan Söz eden şarkıLarı duyduğunda bütün organLarına aynı anda bir Sancı SapLanacak. " KahretSİn, yine hüzün şarkıLarı " diyecekSİn, " BiriSi SuSturSun şu şarkıyı ..." Biri SuSSa diğeri başLayacak.KuLakLarını kapatacakSın, oLmayacak.KaçacakSın.

Beynin oyunLar oynayacak Sana.HangiSi gerçek, hangiSi hayaL ayıramayacakSın. Karşıdan geLeni "o " SanacakSın. KoşacakSın yanına uLaşmak için. Yüzüne baktığında bir yabancı oLduğunu anLayacakSın. DeLirdiğini düşünecekSİn.KorkacakSın.

" Yok mudur bunun bir çareSi peki, yok mudur bu acıyı dindirecek bir iLaç...?" KimSe yanıt vermeyecek bu Soruna.KimSe biLmeyecek çektiğin acıyı. KimSe Senin hiSSettiğin gibi hiSSetmeyecek. Seni Senden daha iyi hiç kimSe anLamayacak. Bu yüzden yanıt verSeLer biLe bir işe yaramayacak. OySa hayat devam edecek aynı hızLa. Yaşamak en önemLi görevin Senin. AnıLarı içine gömüp yaşamayı öğrenecekSİn. Hayatına Sahip çıkacakSın. KavruLSan da, ağLaSan da, kızSan da, SavruLSan da , SuSSan da , kaçSan da , korkSan da yaşayacakSın. Zor oLacak, imkanSız oLacak ama... UnutacakSın...

Bir tek mavi kaLdı bende

Aşkımı verdim Sana , yüreğimi verdim. Aşk Sendin, sen yüreğimdin. Her atışı, Senin iki heceLik iSmini fıSıLdardı. KimSe anLamazdı; ama, Sen duyardın. Hak etmişmiydin bunu ? BöyLe derin bir aşkLa SeviLmeyi hak etmiş miydin? Geç kaLmış bir Soru bu... NaSıL HiSSettiySem öyLe yaşadım ben aşkımı.Yüreğimi teSLim etmemiş oLSaydım Sana aşk oLmazydı onun adı. BöyLe yaşadım ben hep, Sen beğenSende beyenmeSende ... HeSapLı aşkLar bana göre değiL. " Ne verirSem ne aLırım?" SoruSunu SoranLardan oLmadım. Senin için attı yüreğim, bunu SöyLemektende gocunmadım.

UmutLarımı verdim Sana , hayaLLerimi verdim. Bir geLecek düşLedim SeninLe, hata mıydı? Yarım aşkLarı, kaç-kovaLa oyunLarını, göStermeLik dargınLıkLarı bırakıp bir kenara, bu günü doLu doLu yaşarken, yarına dair umutLar beSLedim. HepSİnde Sen vardın, SenSiz oLmayacaktım. Bügünü de, yarını da SeninLe yaşayacaktım. Bu hayatta ne oLacakSa iyi ya da kötü birLikte karşıLayacaktık. Bazen bir Türk fiLmi tadında , bazen gerçeğin tam ortaSında yaşayacaktık. Birbirimize güç verecektik, hayata karşı direnme gücünü birbirimizden alacaktık.

Ruhumu verdiim Sana, bedenimi verdim. OLmadığın zamanLarda ruhumu bıraktım Sana, yaLnız kaLmayaSın diye. Çünkü SenSİz oLmazdı benim ruhum. İçimi SıkıntıLar baSardı. Müebbete mahkum bir hükümLü gibi bedenime tüneL kazıp firar etmeyi düşünürdü hep. Bu yüzden özgür bırakırdım onu. Ve ruhumun gideceği tek yer her zaman Senin yanındı. Ya bedenim ? GözLerim gördüğü hiç bir şeyi ayıramazdı SenSizken. ELLerim dokunmazdı hiçbir şeye. Yürümezdi bacakLarım Senin oLmadığın yoLLarda. OySa Sana her dokunuşum , yeniden doğuşu oLurdu bedenimin. YeniLenir, arınır çıkardı karşına her zaman. SevişmeLerimiz bir ayindi benim için. VarSa bir Sevda tanrıSı, ona SunuLmuş en büyük adaktı.

Hayatımı verdim Sana. " Can" deSeydin onu da aLırdın benden. Gözümü biLe kırpmazdım. Zaten aşk bu değiL midir? SevgiLiye dokunduğun anda, "öLSem umrumda biLe oLmaz " demek değiL midir aşk? Bunu demiyorSan eğer, neden yaşayaSın aşkı ?


Bütün bunLar yetmedi Sana biLiyorum. YetSeydi eğer, şimdi bunLarı yazıyor oLmazdım zaten. Serzeniş Sanma bunLarı, ben hatayı kendimde arıyorum.
BeLki de küçücük birşey yeterLi oLacaktı her şey için.

GönüLLüydüm yoLdan çıkmaya, çıktım da. Senin için değiL kendim için yaptım bunLarı, Sonunda acı oLSa da... Şimdi bir tek mavi kaldı bende. Bir tek onu vermedim Sana. KirLenmeSİn diye...



Mehmet Coşkundeniz